Kuchta - prawne aspekty nowych technologii

Przepisy unijne zobowiązują przedsiębiorców do przekazywania konsumentom niektórych informacji na trwałym nośniku. Ma on umożliwiać przechowywanie informacji i ich odtwarzanie w niezmienionej postaci przez odpowiednio długi czas. Wśród przedsiębiorców oferujących swoje usługi online wiele wątpliwości budzi to, czy kryteria „trwałego nośnika” mogą spełniać także strony internetowe.

Niedawno to istotne dla obrotu zagadnienie podjął Trybunał Sprawiedliwości UE („TSUE”) w sprawie BAWAG [1]. Wyrok odnosi się do przepisów o usługach płatniczych, ale ma szersze znaczenie. Zdecydowane stanowisko w tej kwestii zajął również Prezes UOKiK w związku z postępowaniem prowadzonym przeciwko polskim bankom.

Nowelizacja ustawy o usługach płatniczych ma implementować do polskiego porządku prawnego dyrektywę PAD oraz dostosować ustawodawstwo do rozporządzenia interchange. Obok wdrażania regulacji unijnych nowe przepisy wprowadzają kolejny rodzaj działalności regulowanej – podmioty prowadzące schematy płatnicze będą musiały uzyskać zgodę Prezesa NBP.

W ubiegłym roku rozważaliśmy, w kontekście naruszeń praw wyłącznych, czy dostawcę dostępu do internetu (przedsiębiorcę telekomunikacyjnego) można zobowiązać do zablokowania dostępu do konkretnej strony. Konkluzją było stwierdzenie, że obowiązujące przepisy nie przewidują wprost tego rodzaju środków, ale nie można wykluczyć prób ich stosowania. Jednak w ostatnim czasie pojawił się szereg projektów przepisów blokowania dostępu do treści w internecie, które nie dotyczą naruszeń praw wyłącznych.

Komisja Europejska opublikowała projekt przepisów mających przeciwdziałać dyskryminacji klientów sklepów internetowych ze względu na ich lokalizację.

Tylko link konieczny w celu dotarcia do utworu jest środkiem publicznego udostępniania, twierdzi Rzecznik Generalny TSUE w sprawie GS Media.

W ocenie Rzecznika Generalnego TSUE przedsiębiorca udostępniający nieodpłatne WiFi nie odpowiada za działania jego użytkowników.